Als kind kon ik uren kijken naar het voorbij gaan van de wolken, liggend op mijn rug creëerde ik de gekste taferelen. De grote bomen in de achtertuin maakte schaduwen op de muren in mijn kamer. Eerst zagen ze er angstaanjagend uit, maar zodra ik weer wist dat het de dansende takken in de wind waren gaf me dit een beschermend gevoel. Zo ziet de werkelijkheid er voor mij uit. En nog steeds kan ik me laten meeslepen door dit fantastische vermogen van fantasie en illusie. Is de werkelijkheid de waarheid? Willen we de werkelijkheid gewoon ontsnappen? Of is de werkelijkheid gewoon zo mooi of zijn het juist onze herinneringen?

Welkom in mijn wereld, een wereld vol bedrog en ik vind het heerlijk.